Prof. Dr. Soner Gökten, TÜİK'in açıkladığı verilere dair tespitlerde bulundu.

Sosyal medyadan yaptığı paylaşımda şunları ifade etti:

Temmuz TÜFE’si %2,06 açıklandı. Beklentilerin (%2,3) altında kalan bu oran, finans kesimini memnun etti. Tahvilciler için reel getiri artışı sinyali, borsa yatırımcısı için faiz indirimi umudu doğdu. Bankalar nefes aldı.

Merkez Bankası’na da TÜİK’ten faiz indirimi için “istatistiksel pas” geldi. Bu tabloyu gören ekonomi yönetimi, %17,5 olan vadeli mevduat stopajını %20’ye çıkarabilir; çünkü şapkadan çıkan "TÜFE” bu manevrayı destekliyor. Ama… Vergilerle bedel ödeyen 70 milyon dar gelirli, ücretli ve yoksul için gerçek enflasyon çok farklı. Onlar hâlâ konut, gıda, ulaşım ve haberleşme gibi yaşamsal harcama gruplarında reel fiyat artışını yaşıyor.

Temmuz’da: • Konut: %5,78 arttı (yıllık %62,01) • Ulaştırma: %2,89 arttı (yıllık %26,57) • Gıda: %0,07 arttı (yıllık %27,95) Ama TÜFE katkısı sınırlı çünkü bu kalemlerin ağırlıkları dar gelirlinin harcama sepetini değil, TÜİK’in ortalama hane modelini temsil ediyor. Özellikle konut: Kiracılık oranı süreklilik gösterir şekilde artarken, TÜİK’in %16,5’lik konut ağırlığı gerçek yaşam maliyetini temsil etmiyor. Kaldı ki kira artışları kademe kademe TÜFE’ye yansıyor.

Yani en kötüsü henüz TÜİK verisine yansımadı! Gıdadaki düşük artış da büyük oranda mevsimsel ve baz etkisi kaynaklı. Tüm bunların ışığında: Türkiye’de uygulanan program bir ekonomi programı değil, açıkça bir finans programıdır. Bu program, parası olanı korur, olmayanı ezer. Geniş halk kitlesi barınma, beslenme ve mobilite krizi yaşamaya devam ediyor. Gerçek şu: Makro göstergeler değil, mikro gerçeklik konuşmalı. Ve bu gerçeklik, “TÜİK’in enflasyonuyla” değil, “pazar filesiyle”, “kira kontratıyla”, “dolmuş ücret tarifesiyle” ölçülmeli.